NSZ - niezbędnik rodziców

Nauka samodzielnego zasypiania to rozłożony w czasie proces odchodzenia od niekorzystnych rozwiązań na sen - ze wsparciem rodziców, z poszanowaniem emocji i możliwości dziecka w zakresie biologii jego organizmu oraz psychiki.

Nauka samodzielnego zasypiania jest to proces stopniowego odchodzenia od niekorzystnych sennych asocjacji, czyli takich asocjacji, które z jednej strony pomagają dziecku zasnąć (bujanie na rękach, usypianie przy piersi, skakanie na piłce itp.), jednak długoterminowo zaburzają jego zdrowy sen, ponieważ przyczyniają się do częstych pobudek (podczas drzemek w ciągu dnia i w nocy). W trakcie tych pobudek dziecko ponownie musi skorzystać z tej określonej asocjacji, a więc musi ponownie zostać nakarmione (piersią lub mlekiem z butelki), ukołysane na rękach, na piłce, w wózku.

Częste pobudki w nocy nie są związane z potrzebą zaspokajania głodu czy bliskości u dziecka - oznaczają zależność jego snu od dostępności rodziców, którzy muszą regularnie odtwarzać sytuację stanowiącą rozwiązanie dziecka na sen.

Wprowadzając naukę samodzielnego zasypiania korzystamy z naturalnych zasobów dziecka w zakresie samoregulacji połączonej z biologiczną potrzebą snu, które przynoszą możliwość samodzielnego wyciszenia oraz w sposób stopniowy i łagodny odchodzimy od zależności między możliwością zaśnięcia i korzystania z niekorzystnych sennych asocjacji. Im bardziej samodzielne i świadome staje się zasypianie, tym lepiej maluszek radzi sobie w trakcie nocnych pobudek – potrafi spokojnie i samodzielnie przejść między cyklami snu i połączyć je, dzięki czemu przesypiane odcinki stają się coraz dłuższe.

Przy nauce samodzielnego zasypiania wprowadzamy sen w łóżeczku - najbezpieczniejszym miejscu odpoczynku dla maluszka, wspierającym zdrowy, niezakłócony sen.

Jeżeli od pierwszych dni życia dbaliście o regularne odkładanie maluszka na sen do łóżeczka i wzmacnialiście jego umiejętność wyciszania się w nim i zasypiania, Wasze dziecko nie będzie potrzebować nauki samodzielnego zasypiania ponieważ w sferze jego snu nie pojawiły się niekorzystne zachowania okołosenne.

W trakcie nauki samodzielnego zasypiania towarzyszymy dziecku, wspieramy je i obserwujemy, w jaki sposób reaguje na wprowadzane zmiany. Ważne jest, aby nauczyć się umiejętnie odczytywać sygnały jakie dziecko nam wysyła i podążać za nimi, idąc wspólnie w kierunku samodzielnego zasypiania.

Nauka samodzielnego zasypiania polega zatem na stopniowym wycofywaniu obecności rodzica z sypialni dziecka zanim zaśnie i nie oznacza wypłakiwania go w samotności. Powoli uczymy więc dziecko, że może zasypiać we własnym łóżeczku oraz że do zaśnięcia nie potrzebuje niczego, poza umiejętnością wyciszenia się, znalezienia wygodnej pozycji do snu i zamknięcia oczek. Początkowo rodzice wspierają dziecko zasypiające w łóżeczku dotykiem, głosem i obecnością, przekazując mu komunikat:

„Nawet jeśli nie trzymam cię już na rękach, jestem przy tobie, aby pomóc ci nauczyć się dobrze spać”

Często rodzice zadają pytanie: „Jak długo trwa nauka samodzielnego zasypiania?”. Nie ma na to pytanie jedynej słusznej odpowiedzi, ponieważ wszystko zależy od tego, jak długo będą trwały przygotowania do nauki zasypiania, jaką metodę rodzice wybiorą (a właściwie w jakiej metodzie maluch i rodzice będą czuć się komfortowo), czy nauki nie zakłócą takie czynniki jak choroba, ząbkowanie, skok rozwojowy czy wyjazd z domu. Dlatego na czas wprowadzania nauki samodzielnego zasypiania powinniśmy wybrać odpowiedni moment (około 10-14 dni), w którym nie planujemy wyjazdu z domu, przyjazdu gości, nie pojawi się skok rozwojowy czy nie pojawi się inna sytuacja, która może wywołać u dziecka niepokój i utrudnić mu naukę nowej umiejętności.

Nie obawiajcie się nauki samodzielnego zasypiania, czyli nauki dobrego snu u Waszego dziecka!

Wbrew temu, co przeczytać można na różnych blogach, trening zasypiania (ponieważ jest to nauka konkretnej, praktycznej umiejętności, którą maluszek w pierwszych tygodniach będzie ćwiczyć, wzmacniać!) przynosi dziecku i całej jego rodzinie konkretne korzyści i nie ma żadnych skutków negatywnych dla jego zdrowia psychicznego i fizycznego ani dla więzi, jaką buduje z rodzicami/opiekunami. Czy wiecie, że takie zarzuty odnośnie nauki samodzielnego zasypiania nie mają potwierdzenia w żadnych badaniach? Natomiast istnieje wiele rzetelnie wykonanych badań naukowych, które zostały poddane ocenie recenzentów, a ich wyniki zaakceptowane, przyjęte i opublikowane w najważniejszych czasopismach naukowych, które wyraźnie wskazują korzyści dla dziecka związane z odejściem od niekorzystnych sennych asocjacji i wprowadzeniem prawidłowej higieny snu, w tym nauki samodzielnego zasypiania.